Louis! ~ You are daddy!! - część 9 /ostatnia

Hejo hej!!
Założyłam z Directioner Forever, moja współpisarką tu nowego bloga!! Będziemy razem pisać FanFiction (<- LINK), będzie typu fantastycznego i na razie tyle wam moge powiedzieć. Jednak już wam podeśle linka do bloga, na razie jest powitalny post, ale co tam :D
A Teraz, ostatnia część Louisa!! Sandra mam nadzieje, że całość sie podobała i że spełniłam twoje oczekiwania!!
Następny imagin jaki tu dodam będzie z Zaynem!
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Po jakimś czasie zadzwonił dzwonek do drzwi. (T.i.) sie przestraszyła i spojrzała poddenerwowana na mnie.
(T.i.): Myślisz że to ona? - zapytała drżącym głosem.
J: Nie mam pojęcia.. - podniosłem sie i poszedłem otworzyć. - Cześć, Ty chyba jesteś Tobby, tak? - uśmiechnąłem sie do chłopaka. Jednak nie odwzajemnił tego tak szczerze jak ja.
T: Jest (T.i.)? - wszedł do środka.
(T.i.): Tobby? - pojawiła sie koło nas. Czułem sie dziwnie, tylko dlaczego?! (S.T.i.) ma swoje życie, a to że mamy razem dziecko nie znaczy że musi zacząć mnie kochać. Ona pewnie tego nigdy nie zrobi, a ja głupi zaczynam robić sobie nadzieje..
T: Chciałem z Tobą porozmawiać, ale widzę że jesteś zajęta.. - mruknął cicho i spojrzał na mnie.
(T.i.): Spokojnie, Louis zajmiesz sie Małym? - ona zrobiła to samo.
J: Jasne.. - poszedłem do salonu gdzie był Michael, dziewczyna z brunetem poszli do kuchni. Na początku rozmawiali spokojnie, ale potem słyszałem po jej głosie że jest zdenerwowana.
(T.i.): Ale o co ci chodzi?! - niemal krzyknęła - Co to w ogóle za scena zazdrości?!! - była zdenerwowana. Michael aż sie zaciekawił, wziąłem go na ręce i kołysałem.
T: Widzę jak on na Ciebie patrzy!! - warknął na nią, chyba wiem o co chodzi.. Nic nie poradzę że (T.i.) jest dla mnie ważna.
(T.i.): Co?! - zapytała zaskoczona.
T: Z resztą, Tobie też on nie jest obojętny!
(T.i.): On jest ojcem mojego dziecka! - warknęła.
T: Ślepy nie jestem! Z nami koniec! - krzyknął i widziałem tylko jak wychodzi. Nawet na mnie nie spojrzał, odłożyłem syna i poszedłem do kuchni. Brunetka stała w miejscu, była blada, patrzała w jedno miejsce.. Podszedłem do niej i złapałem ją za ramiona.
J: Wszystko w porządku? - spytałem cicho. (S.T.i.) tylko pokiwała głową na 'nie' i łzy opuściły jej oczy. Od razu przyciągnąłem ja do siebie. tuliłem sie do niej, chciałem by poczuła że ma kogoś bliskiego. Nie odwzajemniła, ale też nie wyrwała sie z moich ramion. Pewnie była zaskoczona tym zajściem. Oboje usłyszeliśmy płacz małego, brunetka błyskawicznie ode mnie odskoczyła i pobiegła do salonu, poszedłem zaraz za nią. Wzięła synka na ręce i uspokajała, chłopczyk musiał sie uderzyć, do tego ziewał. Poszedłem do jego pokoju i zaścieliłem muu łóżeczko i przygotowałem kąpiel. Jakieś 10 min później przyszła i (T.i.) z dzieckiem. Chłopczyk był cały w kaszce na buzi więc pewnie pozwoliła mu samemu jeść. Musiał to być zabawny widok. Rozebrała go i zanim włożyła go do wody sprawdziła czy jest odpowiednia. Była i z lekkim uśmiechem zaczęła myć naszego królewicza.. Malec śmiał sie na głos i chlapał nas wodą, ale brunetka nie była w humorze, nie pozwoliła mu sie pobawić dłużej tylko wyjęła go i osuszyła jego ciało. Ubrała go w śliczną piżamkę i zabrałem go z blatu, ułożyłem syna pod pościelą i sam położyłem sie koło niego. Chłopczyk od razu sie przytulił, a ja zacząłem głaskać jego plecki, zawsze tak zasypiał przy mnie. Dziewczyna usiadła na przeciwko nas i wpatrywała sie za okno, była zdruzgotana, zerwał z nią mężczyzna którego kochała.
J: Chodź do nas.. - szepnąłem, brunetka spojrzała na mnie  apotem na synka, wiercił się i machał rękoma. Zajęła miejsce po jego drugiej stronie i złapała go za rączkę. Patrzała na niego i widziałem jak jej łzy opuszczają oczy, to straszny widok!
    Mijały miesiące, Michael rósł jak na drożdżach. Robił sie naprawdę ślicznym bobasem. (T.i.) sie pozbierała po zerwaniu. Tobby sie już więcej z nią nie kontaktował, zupełnie inaczej było z Eleonor. Dziewczyna nachodziła mnie, ale na szczęście dała spokój (T.i.) i Michaelowi. Odpuściła sobie gdy powiedziałem jej że nie kocham jej i nie chce mieć z nią już nic wspólnego, to co zrobiła było nie wybaczalne..  Te święta będą moimi pierwszymi z rodziną, z brunetką zbliżyliśmy sie do siebie, nie powiedziałem jej że moje serce wariuje na samą myśl o niej, ani ona nie zdradziła mi swoich uczuć do mnie. Nasz syn rośnie, mówi coraz więcej i częściej, zaczął raczkować.. Wiem, że ona jest przygnębiona gdy Michael zaczyna gaworzyć, on wciąż nie powiedział słowa, mama.
J: Spędzimy te święta u mnie czy u Ciebie? - spytałem brunetki, która krzątała sie po kuchni. Jestem tu stałym bywalcem, niemal zamieszkałem z nimi, wracam do domu tylko na noc, ale i tak nie zawsze.
(T.i.): A jak uważasz? - spojrzała na mnie z lekkim uśmiechem.
J: Myślę że u mnie jest więcej miejsca. - uśmiechnąłem sie o wiele mocniej niż ona.
(T.i.): A takim razie u Ciebie. - zgodziła sie, nie sądziłem ze pójdzie tak łatwo.
J: Wiesz, bo.. - zacząłem bawiąc sie swoimi dłońmi - ..bo zostały tylko 3 dni do świąt, więc może już dzisiaj tam pojedziemy?
(T.i.): W sumie to będzie prościej, bo jeśli tu zacznę gotować to nie będę miała miejsca.. - stwierdziła.
J: To idź sie pakuj a ja ubiorę małego.. - podniosłem sie z miejsca i poszedłem do pokoiku syna. Nie pakowałem dużo rzeczy, zabrałem jego ulubionego misia, przytulankę, jakieś pieluszki, koszuleczki. Dużo ubranek mam w domu, ale na wszelki wypadek jakby sie często brudził, a wiem że to lubi ostatnio. Mi poszło o wiele szybciej niż brunetce, siedziałem w salonie i rozbawiałem Michaela, kiedy (T.i.) pojawiła sie z walizką w pomieszczeniu.
(T.i.) Dałam rade.. Chociaż nie wiem po co tyle tego biorę, jedziemy zaledwie na tydzień do Ciebie.. - zaśmiała sie sama z siebie.. Niecałe 30 min później byliśmy u mnie, dziewczyna rozejrzała sie po całym salonie i z przerażeniem spojrzała na mnie. - Musisz tu posprzątać, pełno kurzy, a Miki nie może być w takim domu, jest za malutki. - przejechała palcem po komodzie pokazując mi jak duża jest warstwa kurzu.
J: Nic nie poradzę że tak jest, większość czasu jestem u was.. - wzruszyłem ramionami i rozebrałem z kurteczki małego..

*Moimi oczami*
    Święta u Louisa, cicho miałam nadzieje że to zaproponuje, znacznie sie do siebie zbliżyliśmy przez te kilka miesięcy. Wiem że coś nas łączy i nie jest to tylko nasze dziecko. Tommo zajął sie Michaelem a ja powędrowałam do kuchni przygotować jakąś kolacje. Cieszyłam sie że jednak mu powiedziałam o małym, że on pojawił sie w naszym życiu, co prawda kłóciliśmy sie o pewne sprawy, ale nigdy nie było to nie do obgadania. Z resztą wiem że Louis by chciał stworzyć z nami taką normalną rodzinę, dla synka też było by to najlepsze, ale czy ja tego chce? Oczywiście że chcesz!! Odezwał sie ten głosik w mojej głowie, ostatnio nie daje mi spokoju jeśli chodzi o takie sprawy. Ugotowałam dla małego kaszkę a dla nas zrobiłam naleśniki, myślę że Michael też będzie mógł zjeść już jakiegoś naleśnika. Zaniosłam wszystko do jadalni i poszłam po moich dwóch mężczyzn.
J: Kolacja. - powiedziałam głośniej wyrywając ich z oglądania jakiejś bajki, oboje siedzieli tak samo, oboje z taką samą miną. Nie ruszył sie ten większy więc stanęłam na przeciwko nich zasłaniając ekran.
Lou: Ejj.. - mruknął i zrobili taką samą, oburzoną minkę. Zaśmiałam sie cicho i wzięłam mojego księcia na ręce i posadziłam go w jego krzesełku podając mi kaszkę. Louis zaczął sie szczerzyć, widząc jak mały zaczyna sie brudzić.
J: Miki proszę.. Jedz ładnie.. - synek nie zamierzał mnie posłuchać. Jego łapki wylądowały w miseczce z letnią już kaszką i zaczął sie nią bawić. - Dobra, wystarczy. - podniosłam sie z miejsca i poszłam po mokrą ściereczkę. Wytarłam małego i podałam mu naleśnika z cukrem.
Lou: Podpadłeś.. - powiedział do niego Lou i wepchnął sobie jedzenie do ust. Synek ze smakiem zajadał cienkiego placka.. Było znacznie czyściej niż po kaszkach.
J: Tommo ja go wykąpie, a ty weź zacznij sprzątać.. - poprosiłam i poszłam z Michaelem na górę. Wzięłam czyste ubranka i powędrowałam do łazienki.. Szybko wykąpałam mojego brudaska, nawet szybko zasnął, musiał być zmęczony. Włączyłam mu łapkę nocną i zeszłam pomóc Louisowi. Trzeba jeszcze dzisiaj wysprzątać dom, później nie będzie na to czasu. Nie było późno zaledwie po 8pm, ale dużo roboty przed nami więc nie wiem o której pójdziemy spać.
Lou: Zasnął? - spojrzał na mnie, lekko sie uśmiechając.
J: Tak. - wzięłam potrzebne detergenty i zaczęłam wycierać kurze.
Lou: Szybko coś.. - zaśmiał sie.
J: Zmęczony był, dzisiaj sporo raczkował.. - brunet sie zgodził i już nic nie odpowiedział. Oboje pogrążyliśmy sie w sprzątaniu i zapewne we własnych myślach. Słyszałam też jak Louis sobie podśpiewuje, najbardziej lubię go słuchać kiedy śpiewa na dobranoc Michaelowi. To takie urocze.. Po jakimś czasie siedzieliśmy padnięci na kanapie z kieliszkiem wina w ręku.
Lou: Mistrzostwo świata.. - westchnął.
J: Tak, dawno tak dużo do sprzątania nie miałam. - zaśmiałam sie. Chłopak odwzajemnił i chciał już coś powiedzieć, ale usłyszeliśmy jak coś u góry spadło. Zerwaliśmy sie na równe nogi i poszliśmy tam.
Lou: Sprawdzę u małego, a ty gdzie indziej.. - po ilustrował i zniknął za drzwiami.  Bałam sie że to synkowi sie coś stało. - (T.i.).. - usłyszałam jak szeptem mnie woła, bardzo szybko sie przy nim znalazłam. - Pokaże ci coś.. - stał przed drzwiami do pokoiku małego.
J: Stało mu sie coś? - spytałam spanikowana.

Michael *-*

Lou: Nie, patrz.. - otworzył powoli drzwi i wpuścił mnie do środka, nasz syn siedział w rogu pokoju z czapką mikołaja na głowie i lampkami choinkowymi. Swoją drogą co one tu robią i kto je podłączył.
J: Byłeś tu i zapalałeś je? - spojrzałam ze strachem na niego.
Lou: Tak, ale wisiały.. Musiał je jakoś ściągnąć.. - uśmiechnął sie, znów spojrzałam na maluszka, wyglądał jak mały prezencik, niesamowicie uroczo.
J: Czemu nie śpisz? - podeszliśmy do niego i usiedliśmy przy nim. Mały zaczął gaworzyć, wzięłam go na dół i posadziłam go między mną a Lou. Brunet jednak wziął go na kolana, a mnie przyciągnął do siebie. Wtuliłam sie w niego i patrzałam jak mały leży na jego rękach. Takie gest są u nas coraz częstsze, to pewnie przez to zaczynam czuć coś do Louisa.. Było ciepło, spokojnie i pewnie wino też przyczyniło sie do mojego odlatywania. Gdy już niemal nie kontaktowałam usłyszałam coś pięknego.
M: Mama.. - otworzyłam swoje zmęczone oczy i spojrzałam na synka, powiedział to pierwszy raz.. Do tego pokazywał na mnie paluszkiem, łzy szczęścia pojawiły sie w moich oczach. - Tata.. - teraz pokazał na Louisa. Nie wytrzymałam i słone krople spłynęły po moich policzkach. Nasz królewicz jeszcze chwile sie pouśmiechał i sam zasnął, ja uspokoiłam swoje nerwy i wtuliłam sie bardziej w Louisa. 
J: Najwspanialsza rzecz na świecie.. - szepnęłam i złapałam małego za rączkę. Tommo swoją dłoń ułożył na na mojej dłoni którą właśnie trzymałam rączkę Michaela.
Lou: Chciałbym żebyśmy byli prawdziwą rodziną. - usłyszałam przy uchu. Podniosłam głowę i spojrzałam w jego oczy, były bardzo blisko, cała jego twarz była blisko mojej. Mimowolnie spojrzałam na jego wargi.
J: A nie jesteśmy? - uśmiechnęłam sie słabo.
Lou: Ale ja bym chciał żebyśmy byli prawdziwą rodziną, w takiej co jest pełno miłości i w takiej gdzie Miki będzie miał za niedługo rodzeństwo.. - nie wytrzymałam, musnęłam jego wargi. Na szczęście Tommo odwzajemnił dwa razy mocniej, przekręcając sie delikatnie by przedłużyć naszą namiętność.
J: Chyba też takiej rodziny chce.. - znów go pocałowałam. Kochałam go, nie mocniej niż naszego synka, ale kocham!
Lou: Kocham Cie.. - szepnął.
J: Przed chwilą pomyślałam że ja Ciebie też.. - uśmiechnęłam sie i z powrotem sie do niego przytuliłam.
Lou: To kiedy on będzie miał rodzeństwo? - spytał śmiejąc sie.
J: Później. - kolejny śmiech. To będą wspaniałe święta, wspaniałe życie, wspaniała rodzina!
T. END!!
___
Ostatnia i najdłuższa chyba część!!
Too standardowo 30 komów i pierwsza część imagina z Zaynem :D
Do tego będziecie czytać to nowe FF? :D
CZYTASZ = KOMENTUJESZ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ps. nie chce żeby moje czytelniczki sie kłóciły.. xx

Naat