Harry Styles~It's okay cz.10

                                                Harry Styles~It's okay cz.10
WOW *-* kochani ponad 430 wyświetleń i prawie 30 komentarzy pod poprzednią częścią tej serii...oby tak dalej słoneczka. Dziękuję :**
....
-Proszę, proszę, kogo my tu mamy?-usłyszałam głos na kórego punkcie włoski stanęły mi na całym ciele.
Nie! To niemożliwe!!
Podniosłam powoli głowę do góry i zobaczyłam mojego wujka.
Nosz chyba kurwa nie!
-Cześć-powiedziałam cicho. Zaczęłam gorączkowo rozglądać się za Steph.
-Kogo tak szukasz?-zapytał ze śmiechem.
-Czekam na przyjaciółkę-powiedziałam z nadzieją że to sprawi iż wujek się odczepi.
-Dawno się nie widzieliśmy, nieprawdaż (T.I)?-zapytał podchodząc do mnie. Wzdrygnęłam się i instynktownie zaczęłam cofać się do tyłu. Wujka wyraźnie rozbawiło moje zachowanie. Po chwili tej mojej nieskutecznej ucieczki wujek najwidoczniej się znudził bo  przyśpieszył kroku i w ułamku sekundy złapał mnie za ramiona, z ogromną siłą. Pisnęłam cicho.
-Zostaw mnie kurwa!- krzyknęłam z nadzieją, na to że ktoś mnie usłyszy, albo wujek poluzuje swój uścisk. Oczywiście nie mam szczęścia w życiu i ten czyn nie poskutkował niczym dobrym. Wujek uderzył mnie w twarz, z taką siłą że odwróciłam głowę o 180 stopni. Jęknęłam z bólu. Mężczyzna zaczął mnie wyzywać, i obwiniać za to że żyję. Ze łzami w oczach stałam i patrzyłam w piach. Sama nie wiem czy chciało mi się płakać z bólu fizycznego czy psychicznego. Minuty wydawały mi się godzinami.Nagle usłyszałam jak ktoś z piskiem opon parkuje na parkingu. Modliłam się aby to była Steph. Moje modlitwy zostały wysłuchane.
-Zostaw ją!-usłyszałam głośny, zdesperowany krzyk Steph.
-Bo?-prychnął mój wujek. Nie macie pojęcia z jakim obrzydzeniem używam tych słów. Osoba która się znęca nad swoją rodziną nie może być nazywana lepiej niż potwór bez serca.
-Bo zadzwonię na policję!-powiedziała biegnąc w naszym kierunku z telefonem przy uchu. Wujek jak na zawołanie odsunął się ode mnie. Na miękkich nogach pobiegłam w stronę Steph i z płaczem się w nią wtuliłam.
-To jeszcze nie koniec-splunął wujek, po czym zaczął iść w stronę samochodu.
-A ja myślę że to już koniec-powiedział Steph, próbując mnie uspokoić.
To nie był koniec. Wiem o tym.
*Poniedziałek rano*
-Steph, nie dam rady-powiedziałam stojąc przed lustrem w łazience. 
-Najwyżej powiemy innym że zemdlałaś i przywaliłaś w kant łóżka. i dlatego masz siniaka na pół twarzy-powiedziała pocieszająco.Jęknęłam sfrustrowana, ale co innego mam zrobić? zamaskować się tego nie da, jeszcze siniak nie schodzi, muszę czekać.
Wzięłam strój z szafki i zaczęłam się przebierać. Oh czujcie tą ironię jak się cieszę że mamy pierwszy w-f. Dziewczyny z klasy kupiły tą historię z omdleniem. został jeszcze tylko pan Styles i po sprawie. Ale tu już może być trudniej. Jako ostatnia weszłam do klasy i starałam się nie rzucać w oczy.
- Zbiórka-zarządził Pan Styles wchodząc na salę. Oczywiście według mojego planu stanęłam na samym końcu rzędu. Pan Harry przeleciał po nas wzrokiem, i później z opóźnionym refleksem spojrzał jeszcze raz na mnie. Jego twarz wyrażała ból, zdziwienie, i przerażenie. No cóż, nie na co dzień widuje się dziewczynę z wielkim siniakiem na policzku.
-Zróbcie 2 kółeczka, a potem pogramy w siatkę-powiedział jak w transie, nie odrywając wzroku od sińca na moim policzku. Biegłam na samym końcu za dziewczynami, i gdy przebiegałam obok pana Stylesa jego długie palce niespodziewanie schwyciły mój nadgarstek. Podskoczyłam zdziwiona. Styles nic nie powiedział tylko wskazał głową na wyjście z sali gimnastycznej. Wiedziałam że nie mam innego wyjścia jak pójść za nim, więc ze spuszczoną głową, szurając nogami po posadzce powlokłam się za nauczycielem. Gdy staliśmy już po drugiej stronie szkła, Harry odezwał się ze ściśniętym gardłem.
-Kto ci to zrobił?-opuszkami palców lekko przejechał po napuchniętym miejscu.
-Zemdlałam i uderzyłam się w kant łóżka- powiedziałam sunąc wzrokiem wszędzie tylko nie na niego
-Kogo próbujesz oszukać?-powiedział oburzony.
-Odpuść-szepnęłam, na granicy wytrzymałości.
-Chcę ci pomóc (T.I), daj sobie pomóc gwiazdko-powiedział z takim uczuciem że moje serce robiło fikołki.
-Nie pomożesz Harry, tak już musi być-powiedziałam odsuwając jego dłoń z mojego policzka i nie patrząc na niego poszłam do szatni. Na dziś już mi wystarczy Harrego. Wuefista chyba zrozumiał że potrzebuję czasu na przemyślenie tego bo po kilku minutach wszedł do sali. 
Co powinnam zrobić?!
.....
                                         
_______________________________
FOOD
12 komentarzy= NEXT  wiem że dacie radę skarby wy moje :**
A więc mam dwie spraw :)
1. Wczoraj wysłałam tego fanbooka, i w samochodzie pomyślałam sobie że może chcecie zobaczyć jak on mniej więcej wyglądał, więc zrobiłam kilka zdjęć przypadkowych stron, mam je umieścić tu na blogu w poście? Napiszcie czy chcecie
2.Zapraszam na moje pozostałe blogi :)