...
-Na pewno wrócisz sama?-zapytała po raz setny moja przyjaciółka.
-Tak, nie martw się, jak tylko dojdę do domu napiszę ci wiadomość-powiedziałam zakładając buty, i nakładając na ramiona kurtkę.
-Nie zapomnij!-pisnęła przytulając mnie. Po raz kolejny potwierdziłam skinięciem głowy.
-Dobranoc skarbie-powiedziałam zamykając za sobą drzwi i idąc do swojego domu. Wprawdzie do swojego lokum nie mam daleko, po prostu jest późny wieczór, i nie oszukujmy się moja przyjaciółka mieszka na zadupiu, więc muszę iść do domu asfaltem pomiędzy drzewami. Gdyby nie to że jest już dosyć ciemno nie przejmowałabym się tym że idę pośrodku jakiegoś lasu, no ale w końcu nie pierwszy i nie ostatni raz. Gdy byłam już jakoś w połowie drogi usłyszałam za sobą szelest nadepniętej gałęzi. Szybko odwróciłam się w tamtą stronę. Nikogo nie było. No nic, szłam dalej, uszłam kilka metrów po czym znów usłyszałam za mną czyjeś kroki. Spojrzałam po raz drugi. Znów nic. Wyjęłam pospiesznie z kieszeni telefon i napisałam do Jade(mojej przyjaciółki) SMS: "Ktoś za mną idzie, wiem ale nie widzę!" wysłałam, po sekundzie poczułam wibracje. Odpisała: "(T.I) potakuj, i wykonuj polecenia, jak w transie, błagam!". Mimo że jej w tamtej chwili nie widziałam byłam prawie pewna że zgryzała nerwowo wargę. Napisałam jej krótkie "Okay" i schowałam samsunga do kieszeni. Stawiałam niepewne kroki w przód, do czasu gdy poczułam szarpnięcie za ramię, syknęłam z bólu, zadanego przez nie zbyt wysokiego bruneta, z lekkim zarostem i grzywką przeczesaną na bok. Przełknęłam nerwowo ślinę.
-Nie będziesz krzyczeć, nie będziesz uciekać-powiedział nisko a jego tęczówki dziwnie się zwęrzyły na moment. Przypomniał mi się SMS od Jade, potakuj, i wykonuj polecenia jak w transie. Pokiwałam lekko głową, patrzą tylko i wyłącznie w jego oczy-jak w transie.
-Nic nie będzie cię bolało-powiedział tuż przy mojej szyi. Moje tętno znacznie przyśpieszyło, bo co do cholery on chce mi zrobić?!.
-Tak-szepnęłam patrząc w punkt gdzie jeszcze chwilę temu były jego oczy.
-Grzeczna dziewczynka-powiedział zanim swoimi zębami wpił się w moją szyję. Ból był cholernie silny. On wysysał ze mnie krew do cholery! Nie mogłam krzyczeć, nie mogłam się wyrywać bo wiem że by mnie zabił, teraz mam odrobinę nadziei że mnie puści żywą. Wciągnęłam głośno powietrze po przez ból zadany przez niego, Moje serce biło jak oszalałe, czułam się już na tyle słaba że nie potrafiłam ustać na nogach, gdyby nie to że chłopak mnie podtrzymywał na pewno bym upadła. Chłopak czując to odsunął się ode mnie. Spojrzał na mnie badawczo. Zrobiłam coś źle? a może się domyślił?
-Zapomnij o tym, gdyby ktoś pytał, zaatakowało cię dzikie zwierzę-powiedział, lekko dmuchając we wcześniej ugryzione miejsce. Spojrzał mi jeszcze raz w oczy jakby czekając na moją odpowiedź, kiwnęłam niepewnie głową na tak.
-Żegnaj-powiedział i z prędkością światła pobiegł w kierunku z którego przyszłam, stałam przez chwilę oszołomiona. Co się tu przed chwilą wydarzyło?!
*Next day
Mimo że pogoda była dosyć ładna, musiałam założyć na szyję szalik, aby zakryć nie chciany ślad po ugryzieniu. Weszłam do szkoły i od razu zaciągnęłam Jade do toalety, uprzednio upewniając się że nikogo w niej nie ma krzyknęłam ściszonym głosem:
-Co to miało wczoraj być?! tłumacz mi wszystko!
-Więc: Wczoraj zaatakował cię wampir. Tak, tak one żyją wśród nas, na pozór normalni ludzie, lecz z nienormalnymi umiejętnościami. Są wyjątkowo szybkie, zwinne, silne itd. ale oprócz tego potrafią również nas zahipnotyzować. Nie jestem pewna czy umieją coś więcej, to tyle ile wiem. Teraz zadawaj pytania, bo nie wiem co chcesz wiedzieć.
-Skąd o nich wiesz?-zapytałam
-Brat mojego taty jest jednym z nich.
-Czemu mnie nie zabił?-zapytałam
-Cóż, oni dzielą się na trzy typu:1.Karmią się tylko i wyłącznie krwią odzwierzęcą 2.Karmią się ludźmi ale ich nie zabijają 3. Karmią się ludźmi ale ich zabijają.
-Dlaczego ta hipnoza na mnie nie zadziałał?
-Ponieważ ta bransoletka którą ci dałam zawiera w medaliku werbenę, jest to roślina której wampiry nie potrafią znieść, wyżera ich.Gdybym ci na przykład podała herbatę z werbeną nie mógłby nawet tknąć twojej krwi, bo byłaby nią skażona, ale przez to byłabyś skazana na śmierć.-Spojrzałam na nią oszołomiona.
-Zamienię się w wampira?-zapytałam przerażona
-Nie.-zaśmiała się delikatnie
-Jak na razie mi tego wystarczy, zapomnijmy, aż oni sobie o nas przypomną-uśmiechnęłam się lekko, i oddałam w wir szkolny.
*Loui's POV
-Jak to nie wiesz czy nie miała przy sobie werbeny?!-warknął wściekły Harry.
-No nie jestem tego pewien, w krwi na pewno jej nie miała, bo szczerze ona ma najlepszą krew, jaką do tej pory wypiłem, a mam już swoje 123 lata.
-Lou, nie zdajesz sobie sprawy z powagi sytuacji?-warknął wściekle-ona może nas wydać!
-Harry, powiedziałem ci tylko że jak zbliżyłem się do jej szyi jej tętno przyśpieszyło trzykrotnie, i że syknęła choć powiedziałem jej że nie będzie ją to boleć, oraz że widziałem w jej oczach strach i niepewność choć kazałem jej się nie bać...-po wypowiedzeniu tych słów, dotarło do mnie- Harry ona wie!
....
____________________________________________
FOOD
Jak tam wakacje słoneczka? ja jutro zdaję na bierzmowanie, a zamiast się uczyć piszę XD ale na szczęście potem mam luz bluz, i zero stresu do końca sierpnia :**
I pod Niallem był warunek i nawet połowy komentarzy nie było dlatego tak długo na to czekaliście. Tym razem serio: 14 KOMENTARZY=NEXT wiem że umiecie!
PS. Mam prośbę czy osoby piszące z anonima mogłyby się podpisywać czy coś? ;))))
