Harry Styles~It's okay cz.13

                                              Harry Styles~It's okay cz.13

Dlaczego wszystko musi się pieprzyć?
Najpierw wujek się nad mną znęcał-uciekłam
Poczułam coś-uciekłam
Zrozumiałam, i chciałam wrócić- uciekło.
...
Tydzień kolejny tydzień, kolejne 7 dni, kolejne 168 godzin które zostało wyrwane z mojego życia. Od tygodnia nie chodzę do szkoły, jem tylko jeden posiłek dziennie, tydzień który uważam za jeden z gorszych w moim życiu. Powoli zaczynam nienawidzić tego słowa "Tydzień" wszystko się dzieje w okresie tygodnia, najpierw  byłam zbyt dumna i przerażona aby przyznać przed sobą że zakochałam się w Harrym pieprzonym Stylesie. Później tydzień spędziłam na załamywaniu się aż w końcu doszłam do wniosku że czas pokazać co stracił. Nie ma tu miejsca na płacz. Ból już nie był moim wrogiem, wręcz przeciwnie, od dnia dzisiejszego ból i zranienie byli moimi sojusznikami. Zebrałam w sobie tyle cholernych emocji że ta nieśmiała, wiecznie poszkodowana i niesamodzielna dziewczynka zniknęła, teraz jestem silna, niezależna, wiem czego chcę i do czego dążę a mianowicie- pokazać Harremu co stracił. Steph w stu procentach popierała moją decyzję i nową mnie. Był właśnie wtorek i dzień zaczynaliśmy od muzyki z Mrs.Styles. Steph zrobiła mi ciemny i ostry makijaż, po czym ubrana:

                     http://www.polyvore.com/44_school_day/set?id=169494817

Ruszyłam ze Steph do szkoły.
-Dasz radę?-zapytała lekko zaniepokojona. Posłałam jej mój cwany uśmiech, może nie do końca szczery ale to drobiazg.
-Jestem ognioodporna- puściłam jej oczko.
Steph uśmiechnęła się szczerze i szeroko. Po około 10 minutach weszłyśmy do klasy, i usiadyśmy w ostatniej ławce.
-Dzień dobry klaso!-powiedział Styles wchodząc do pomieszczenia
-Dzień dobry-odpowiedziały mu jakieś pomruki.
-Dzisiaj oceniamy piosenkę!-powiedział z radością, choć jego oczy wcale takie nie były. Jęknęłam głośno, przez co wzrok Harrego od razu odwrócił się w moją stronę. Zignorowałam go.-Więc mieliście do wybrania jakąkolwiek piosenkę, i zaśpiewać ją tu dziś, ale był jeden warunek miała ona być spokojna! więc jedziemy!- Powiedział siadając za biurkiem i wymieniając po kolei osoby, które wykonywały utwór.Oczywiście znalazło się też kilku takich którzy nie zaśpiewali pod pretekstem "Nie umiem". 
-(T.N)-powiedział i spojrzał na mnie
-Nie umiem-powiedziałam sznurując usta. Chłopak zmierzył mnie wzrokiem.
-Dawaj!-zachęcił- inaczej będę musiał wstawić ci ocenę niedostateczną-powiedział. Jęknęłam przeciągle.
-Dobra już.-rzuciłam mu zirytowane spojrzenie. I zaczęłam śpiewać fragment piosenki "Photograph-Ed Sheeran"
Miłość może ranić,
Miłość czasem może ranić,
Ale to jedyna rzecz, jaką znam.

Kiedy staje się to trudne
Wiesz, że czasami to może stać się trudne,
To jedyna rzecz, która sprawia, że czujemy, że żyjemy.

Miłość może wyleczyć,
Miłość może naprawić twoją duszę
I to jedyna rzecz, jaką znam, znam.
Obiecuję, że będzie łatwiej.
Pamiętaj o tym każdą cząstką siebie.
I to jedyna rzecz, którą zabierzemy ze sobą do grobu.

A jeśli mnie zranisz,
W porządku, kochanie, tylko słowa krwawią.
Zatrzymałaś mnie pośród tych stron
I nigdy nie pozwolę ci odejść.
Poczekaj, aż wrócę do domu.
Poczekaj, aż wrócę do domu.
Poczekaj, aż wrócę do domu.
Poczekaj, aż wrócę do domu.

Zakończyłam śpiewać i usiadłam w ławce nie podnosząc wzroku na nauczyciela

_____________________________________

FOOD
Wiem że krótki, ale jeśli mi się uda to jeszcze dziś dodam kolejną część, po prostu czcionka mi się zrypała i jest no control xd
Musiałam skończyć ten rozdział z problemów technicznych :))